شریعت ناب

در ادامه بحث پیشین و تکمیل کنده بحث خواهیم پرداخت:

-6 نذر و پیمان

بنابر تعالیم کتاب مقدس، مرد باید به همه پیمان­های خود با خداوند وفادار بماند و عهد خود را نشکند. اما نذر و پیمان زن لزوماً به عهده وی نیست و باید پدرش موافقت کند اگر در خانه وی زندگی می­کند، و اگر ازدواج کرده است باید رضایت همسرش را جلب کند و اگر آنان نذر و پیمان­های وی را نپذیرند، هیچ یک از آن­ها ارزش و اعتبار نخواهد داشت: Aاما اگر پدر دختر هنگامی که نذر و پیمان وی را شنید او را منع کرد، دیگر هیچ یک از نذر و عهدهای وی بر ذمه­اش نخواهد بود… . شوهر می­تواند با هر نذر و قسم زن برای محروم کردن و به سختی انداختن جان خویش موافقت کند یا آن را باطل سازد. هر گاه دختری که هنوز در خانه پدرش زندگی می­کند، برای خداوند نذر یا تعهدی کند، باید هر چه را قول داده است ادا کند؛ مگر این که وقتی پدرش آن را بشنود، اورا منع کند. در این در این صورت نذر دختر خود به خود باطل می­شود و چون پدرش به او اجازه نداده است به آن عمل کند، خداوند او را می­بخشد. ولی اگر پدرش هنگامی که از نذر یا تعهدش آگاه می­شود سکوت کند، دختر ملزم به ادای قول خویش است. اگر زنی پیش از ازدواج نذری کرده باشد و خود را به آن متعهد ساخته باشد و شوهرش از قول وی باخبر شود و در همان روزی که شنید چیزی نگوید، نذر او به قوت خود باقی خواهد بود ولی اگر شوهر نذر و تعهد او را نپذیرد، مخالفت شوهر نذر  را باطل مس­سازد و خداوند آن زن را می­بخشد[1].

در اسلام نذر و پیمان هر مسلمانی، چه زن و چه مرد، بر عهده خود اوست و هیچ کس حق ابطال و رد قول و پیمان دیگری را ندارد. زن و مرد باید به خاطرذ شکستن سوگندهایشان آن گونه که در قرآن بیان شده کفاره بدهند[2].

2-7 میراث بری زن یا دختر

قوانین ارث در کتاب مقدس به اختصار در باب27، آیات1-11 بیان شده است. زن هیچ سهمی در اموال شوهرش ندارد در حالی که شوهر نخستین وارث همسرش است، حتی پیش از پسرانش. دختر تنها زمانی می­تواند ارث ببرد که هیچ وارث پسری باقی نمانده باشد. تا زمانی که پدر هست مادر به هیچ وجه ارث نمی­برد. زنان بیوه و دختران، با بودن فرزندان پسر، برای امرار معاش تحت تکفل وارثان پسر قرار می­گیرند و این بدان روست که بیوه­زنان و دختران یتیم از جمله بینواترین افراد جامعه یهودند.

مسیحیت نیز مدت­های طولانی همین شیوه را پی گرفته است. هم قوانین دینی و هم قوانین مدنی مسیحیت مانع آن می­شدند که دختران همانند برادرانشان از اموال پدری سهمی ببرند. گذشته از این، زنان نیز هیچ حقی در میراث شوهر نداشتند. این قوانین ناعادلانه تا همین قرون اخیر به قوت خود باقی بود[3].

در میان اعراب کافر پیش از اسلام، تنها مردها از ارث برخوردار بودند. قرآن تمام این آداب و رسوم ناعادلانه را از میان برد و همه زنان را در ارث سهیم کرد: Cيَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالا كَثِيرًا وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالأرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا[4]B.[5]

2-8 حجاب دختران و زنان

به نظر خاخام دکتر مناخم. م. برایر رسم زنان یهودی این بود که با سر پوشیده در انظار عمومی ظاهر می­شدند به گونه­ای که گاهی اوقات حتی همه صورت را جز یک چشم می­پوشاندند[6].

دکتر برایر توضیح می­دهد که حجاب زنان یهودی همیشه نشانه عفت و پاکدامنی آنان در نظر گرفته نمی­شد و گاهی حجاب نماد فضل و برتری و تجمل تلقی می­شد تا عفت  و پاکدامنی. حجاب مظهر عزت و وقار و برتری زنان اصیل و بلند منظر بوده است. حجاب همچنین نماد دست نیافتنی بودن زنان به منزله ثروتی مقدس برای همسرانشان بوده است[7]. که این نوع حجاب در اروپا تا قرن نوزدهم میلادی حفظ شد و از آن به بعد با فرهنگ سکولار و غیر دینی در آمیخته شد.

دلیل منطقی پولس مقدس، برای حجاب زنان این است که در حجاب، نماینده سلطه و اقتدار مرد –که صورت و جلال خداوند است- بر زن است، که از مرد و برای او آفریده شده است.

فلسفه وجودی حجاب، آن گونه که رهبران کلیسا گفته­اند، این است که Aحجاب و پوشش زن، نماد پیروی و فرمان­برداری زن از مرد و خداست@ که همان منطقی است که پولس مقدس در عهد جدید مطرح کرد[8].

قرآن به صراحت بیان می­کند که رعایت حجاب برای حفظ و پاکدامنی واجب است. فلذا در سوره مبارکه احزاب کریمه59 چنین بیان می­کند: Cيَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لأزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا B.

التماس دعا/یاعلی

[1]- سفر اعداد، باب 30، آیات2-15.

[2]- به آیه89 سوره مبارکه مائده مراجعه فرمایید.

[3]-Ibid.;p.121.

[4]- نساء/7

[5]- برای اطلاع از میزان ارث بری هر کس می­توان به آیات11،12 و 176 سوره مبارکه نساء مراجعه کرد.

[6]. Menachem M. Brayer; The Jewish Woman in Rabbinic Literature: A Psychosocial Perspective (Hoboken; N. J.: Ktav Publishing House; 1986); p.239.

[7]- Idbid.; p.139.

[8]- Donald B. Kraybill;The riddle of the Amish Culture (Baltimore: Johns Hopkins University Press; 1989); p.56.